Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ


Παρακολουθήστε τη συζήτηση πατώντας εδώ

Στο http://buzz.reality-tape.com διεξάγεται μια συζήτηση για τη παρούσα Διαμαρτυρία-Αίτηση. Εδώ αναδημοσιεύουμε αυτή τη συζήτηση όπως έχει εξελιχθεί μέχρι αυτό το σημείο. Στη συνέχεια παραθέτουμε την απάντηση του dimopsifisma_tora (ή Δ.Κ.)., η οποία λόγω τεχνικού προβλήματος δεν έχει ακόμα αναρτηθεί στη διεύθυνση αυτή.

* * *

"από athanasios_anagnostopoulos πριν 4 μέρες (#)

Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι είναι νόμιμο το αίτημα.

άρ. 44 παρ. 2 Σ

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου. Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου και όπως ορίζουν ο Κανονισμός της Βουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής.

από plagal πριν 4 μέρες (#)

Γενικη παρατηρηση: ισως απο τοτε που ο Χριστοδουλος ξεκινησε την ιστορια με τις ταυτοτητες (πιο παλια ημουν πολυ μικρος και δε θυμαμαι), ακουγονται ολο και συχνοτερα αιτηματα για δημοψηφισμα. Για την τελευταια πολυ προσφατη περιοδο ας πουμε αυτο ειναι το τριτο τετοιο αιτημα που συνανταω μετα απο αυτο για τους μεταναστες και αυτο που ελεγε ο Αλαβανος για το Συμφωνο Σταθεροτητας.

Χωρις να κρινω εδω το περιεχομενο του εκαστοτε αιτηματος, θα ελεγα οτι το συνεχως επανερχομενο αιτημα για δημοψηφισμα δειχνει οτι υπαρχει μεγαλο ζητημα κρισης δημοκρατικοτητας και αντιπροσωπευσης.

Ε?

από glavkos πριν 4 μέρες (#)

...Και το γεγονός ότι το δημοψήφισμα δεν μπορεί να τεθεί με λαϊκή πρωτοβουλία (π.χ. 300.000 υπογραφές) είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει όλους.

από plagal πριν 4 μέρες (#)

Δεν ειμαι πεπεισμενος παντως οτι (στα πλαισια της κυριαρχιας της αστικης ταξης μπλαμπλαμπλα) τα δημοψηφισματα βαθαινουν τη δημοκρατια.

(πχ: ποιος οριζει ποιο θα ειναι το ερωτημα? ποιος αξιολογει αν το ερωτημα τιθεται με ουδετερο τροπο? και αλλα τετοια)

από Rodia πριν 4 μέρες (#) 

Το οτι στην Ελβετια κανουν δημοψισμα ακομα και για το χρωμα των σκουπιδιτενεκεδων, μειωνει την αξια των δημοψηφισματων και της αμεσης δημοκρατιας;

από plagal πριν 4 μέρες (#) 

Αμα μιλαμε να κανουμε την Ελλαδα συνομοσπονδια, με μικρα καντονια και ισχυρες τοπικες κυβερνησεις να το συζητησουμε. Αλλα νομιζω οτι δεν υπαρχει συγκριση..

από Rodia πριν 4 μέρες (#) 

Θα ηταν ισως μια λυση για τα προβληματα της τοπικης αυτοδιοικησης, που πιθανοτατα θα της βαλει χερι ο δανειστης που θα προκυψει...

από microkiniblog πριν 4 μέρες        

Και ορίστε τι γράφει το αίτημα: ........[παρατίθεται το κείμενο]

από Rodia πριν 4 μέρες (#) 

Νομιζω πως θα επρεπε να υπαρχει και καποια συγκεκριμμενη προταση...

από microkiniblog πριν 4 μέρες (#) 

Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να προτείνω, πάντως δεν έχω όρεξη να πάθουμε ό,τι έπαθε η Αργεντινή, ούτε να τραβήξουμε όσα τράβηξε η Γερμανία με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών.

από Rodia πριν 4 μέρες (#) 

Κανεις δεν εχει αυτη την ορεξη! Το θεμα ομως των ανεξαρτητων "καντονιων" που λεγονται "Δημοι" και ειναι ανευθυνοϋπευθυνα ειναι ενα πραγματικο προβλημα και ισως θα μπορουσαμε να σκεφτουμε κατι πανω σε αυτο -πρωτοπορωντας κιολας σε ευρωπαϊκο επιπεδο... Νομιζω, δεν εχω σκεφτει περισσοτερα απο οσα γραφω αυτη τη στιγμη.

από neTpen πριν 4 μέρες (#)

Κείται σαφέστατα εκτός Συντάγματος μια τέτοια πρόταση, από πολλές απόψεις.

Επί της ουσίας, δε θα άφηνα τόσο περίπλοκα (από άποψη οικονομική, διεθνούς πολιτικής και διπλωματίας) θέματα στα χέρια τού μέσου ψηφοφόρου. Μην εξιδανικεύετε τα δημοψηφίσματα, η κατάσταση, τουλάχιστον σε τέτοια ζητήματα, είναι ...ελαφρώς πιο περίπλοκη από την πολιτική ζωή της Αρχαίας Αθήνας. Γενικώς, τα δημοψηφίσματα είναι πρόσφορα σε ερωτήματα που επιδέχονται απάντηση με ένα απλό ναι ή όχι. Εδώ η απάντηση "όχι (δεν δέχομαι τα μέτρα)" αφήνει ένα τεράστιο ζήτημα: αντ' αυτών τι;

Αν κανείς έχει παράπονα από τη διαχείριση της πολιτικής από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους, καλύτερα να σκέφτεται περισσότερο όταν ψηφίζει και όταν σταυρώνει, εκεί έγκειται κυρίως ο ρόλος του σε μια σύγχρονη δημοκρατία. Καλύτερα να είναι ενεργός πολίτης στα πλαίσια των οργανωμένων ομάδων, πολιτικών και μη, καλύτερα να έχει κοινωνική συνείδηση, καλύτερα να φροντίζει να είναι ενημερωμένος και σκεπτόμενος, να διαδίδει τις ιδέες του με μαχητικότητα (αλλά και σεβασμό στις ιδέες των άλλων). Καταντούν γραφικά αυτά τα αιτήματα για δημοψήφισμα κάθε τρεις και λίγο και συνιστούν επικοινωνιακή υπονόμευση της Δημοκρατίας, μιας Δημοκρατίας στην οποία και οι ίδιοι μετέχουμε, χωρίς να εξαντλούμε (όπως υπαινίχθηκα) τις θεσμοθετημένες δυνατότητές μας.

Πάντως, θα έβλεπα θετικά τη συνταγματική καθιέρωση δημοψηφισμάτων σε τοπικό επίπεδο, για θέματα αυτοδιοίκησης.

από zoutiri πριν 4 μέρες (#) 

Υπαρχει ενα μερος στον πλανητη, μαλλον πιο πολιτισμενο απο την Ελλαδα, με υψηλοτατο εισοδημα, με αφθονους πορους, με πολυ καλα οργανωμενο κρατος, με κορυφαια πανεπιστημια και πολυ δυνατη ερευνα γενικα, καταπλητικες βιομηχανιες και επιχειρησεις, που αποφασισε να κανει δημοσιονομικη πολιτικη με δημοψηφισματα (περιπου). Το αποτελεσμα ειναι η παντοδυναμη Καλιφορνια να εχει καταντησει η πολιτεια των ΗΠΑ με το χειροτερο ελλειμμα, να χανει πληθυσμο και πριν λιγο καιρο πληρωνε τους υπαλληλους της με ΙΟU (χρεωστικα σημειωματα).

Αν θελουμε η Ελλαδα να παρει τα χειροτερα χαρακτηριστικα της Καλιφορνιας και να τα συνδυασει με μια ανωριμη κοινωνια, ανευθυνες κυβερνησεις και γενικη αγνοια περι βασικων οικονομικων στον πληθυσμο, τοτε ναι, ας κανουμε δημοψηφισμα.

Για να το πω και αλλιως: δημοψηφισμα για την δημοσιονομικη πολιτικη εχει οσο νοημα θα ειχε ενα δημοψηφισμα για το τι φαρμακα να δωσουμε σε εναν βαρια ασθενη.


*****

Δ.Κ.


Σας ευχαριστούμε όλους για τα σχόλια. Χαιρόμαστε που υπάρχουν άνθρωποι που σκέπτονται και εκφράζουν τις σκέψεις τους. Και βέβαια μόνο από τον διάλογο μπορούμε να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας και να σκεφτούμε 'έξω' από τα πλαίσια που μας μαθαίνουν από πολύ νωρίς να κινούμαστε.

Τίθεται πράγματι θέμα κατά πόσο είναι δυνατόν -μετά την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος (1986)- να μπορεί να γίνει δημοψήφισμα με λαϊκή πρωτοβουλία. Ακριβώς όμως το γεγονός ότι οι κυβερνητικοί μας εκπρόσωποι έχουν θωρακιστεί νομικά από τον λαό (ή ότι αποκλειόμαστε από τις θεσμοθετημένες δυνατότητές μας) πρέπει όντως να μας προβληματίζει. Στη βάση αυτού βλέπουμε τις δυο έννοιες της δημοκρατίας για τις οποίες μιλά ο Chomskey: κατά τη μια αντίληψη ο λαός έχει τα μέσα να συμμετέχει με ουσιαστικό τρόπο στη διαχείριση των ζητημάτων του και τα μέσα πληροφόρησης είναι ανοιχτά και ελεύθερα. Σύμφωνα με την άλλη αντίληψη της δημοκρατίας, ο λαός πρέπει να αποκλείεται από τη διαχείριση των ζητημάτων του και τα μέσα πληροφόρησης πρέπει να ελέγχονται στενά και αυστηρά. Και τονίζει ότι ακόμα και αν μοιάζει η τελευταία έννοια ξεπερασμένη, στη πραγματικότητα είναι η κυρίαρχη (2002: 9-10). Το γεγονός λοιπόν ότι τίθεται αυτό το νομικό ζήτημα σηματοδοτεί ακριβώς την κυριαρχία αυτής την αντίληψης της δημοκρατίας. Επομένως τίθεται πράγματι ζήτημα αντιπροσώπευσης. Το να αυξάνονται οι φωνές που ζητούν να αποφασίσουν για τους εαυτούς τους, δεν φανερώνει κρίση δημοκρατικότητας, αλλά εκκλήσεις για δημοκρατικότητα.

Ανάμεσα σε αυτά που προϋποθέτει αυτή η δεύτερη αντίληψη της δημοκρατίας είναι η θεώρηση του λαού ως ανίκανου να διαχειριστεί τις υποθέσεις του (ή ότι η κοινωνία είναι ‘ανώριμη’) και η παραδοχή ότι λίγοι είναι ικανοί να αναλάβουν αυτές τις υποθέσεις. Αυτό είναι μάλλον οντολογική παραδοχή που δε μας βρίσκει σύμφωνους.

Επιπλέον, το θέμα δεν είναι αποκλειστικά δημοσιονομικό. Είναι πρώτα απ΄όλα κοινωνικό και πολιτικό. Εκτός αν θεωρεί κανείς ότι η φτώχεια, η μετανάστευση, το να μη μπορεί κανείς να ζεί με αξιοπρέπεια στη χώρα του και να μην έχει φωνή είναι 'δημοσιονομικό' ζήτημα.

Το εύλογο ερώτημα είναι "λέμε όχι, και μετά τι;" Ας αρχίσουμε από το σε τι λέμε όχι; Λέμε όχι στα νέα μέτρα και δεν αναγνωρίζουμε το χρέος ως χρέος του λαού, αλλά ως χρέος των λίγων που έχουν συγκεντρώσει τεράστιο πλούτο στα χέρια τους και που είναι οι ίδιοι- ή από το ίδιο 'συνάφι'- που μας ζητούν λιτότητα. Η λύση να αυξηθούν οι φόροι δεν είναι μόνο κοντόφθαλμη, αλλά και μεσαιωνική, καθώς με το τρόπο αυτό στραγγαλίζονται χιλιάδες νοικοκυριά και σε βάθος χρόνο αποδυναμώνεται η οικονομία- δηλαδή φέρνουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που τα νέα μέτρα θέτουν ως στόχο- δηλαδή να μας σώσουν! Και αυτά σε μια στιγμή που τα επενδυτικά κεφάλαια στρέφονται στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, στη λεγόμενη "πράσινη ανάπτυξη". Αυτό, σε μια χώρα όπου δε θα κυριαρχούσε το παράλογο, θα σήμαινε ότι η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να γίνει παραγωγός και εξαγωγός πράσινης ενέργειας. Αντίθετα το να παρθούν μέτρα που στοχεύουν να εξαναγκάσουν σε πληρωμή αυτούς που έχουν συγκεντρώσει τον πλούτο και αντί για φόρους, δοθούν κίνητρα ώστε να στραφεί αυτό το τεράστιο ελληνικό κεφάλαιο που έχει διαφύγει στο εξωτερικό σε ντόπιες επενδύσεις σε πράσινη ενέργεια, τότε δε χρειάζονται αυτά τα 'νέα μέτρα'.

Υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις που χρόνια τώρα συζητά τόσο η ακαδημαϊκή κοινότητα όσο και ακτιβιστά κινήματα ανά τον κόσμο. Φωνές που καταδεικνύουν τη σημασία της συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών στον έλεγχο των νέων μορφών ενέργειας. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε να παραχωρήσουμε τον έλεγχο των δημοσίων αγαθών στα χέρια των λίγων και να φτάσουμε να πρέπει να αγοράζουμε τον ίδιο μας τον πλούτο, τα κοινά* μας (άνεμο, ήλιο, βουνά, θάλασσες, υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευση κ.α.). Μια κοινωνία που αποφασίζει να το κάνει αυτό, είναι μονόφθαλμη και ανεύθυνη απέναντι στον εαυτό της και στις επερχόμενες γενεές. 

Μετά τιμής
Δ.Κ.

*Για την έννοια αυτή βλ. για παράδειγμα http://onthecommons.org/; http://en.wikipedia.org/wiki/The_commons


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου