Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Μια Φανταστική Ανοιχτή Επιστολή του Γ.Παπανδρέου στην Άνγκελα Μέρκελ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Deutsche Bank Über Alles? Ε λοιπόν, όχι!

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Σχέδιο επιστολής του Γιώργου Παπανδρέου στην Άνγκελα Μέρκελ

Σύμφωνα με απολύτως έγκυρες πληροφορίες του περιοδικού μας, στο διπλωματικό γραφείο του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου βρίσκεται ήδη σχέδιο προσωπικής, εμπιστευτικής επιστολής του στη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Αφορμή για τη σύνταξη της επιστολής έδωσαν οι ακραία επιθετικές, στα όρια του λιβελογραφήματος, εκθέσεις γερμανικών ιδρυμάτων και δηλώσεις Γερμανών πολιτικών εναντίον της χώρας μας, αναφορικά με τη δημοσιονομική κρίση. Όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης από το περιεχόμενο του σχεδίου, εάν τελικά ο πρωθυπουργός αποφασίσει να στείλει στη Γερμανίδα καγκελάριο επιστολή με έστω και με το ένα δέκατο των θέσεων που του προτείνονται, θα πρόκειται για μείζον γεγονός στην ελληνική εξωτερική πολιτική και στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Το πλήρες περιεχόμενο του κειμένου έχει ως εξής:

Αγαπητή Άνγκελα,

Η τρικυμιώδης πολιτική ιστορία της Ευρώπης κατά τους δύο τελευταίους αιώνες έχει διδάξει ότι κάθε μεγάλη, παρατεταμένη οικονομική κρίση γεννά τους αποδιοπομπαίους τράγους της. Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού, ο ρόλος αυτός αποδόθηκε, όπως όλοι γνωρίζουμε, στους Εβραίους, με το στερεότυπο του «απάτριδος χρηματιστή – τοκογλύφου, που απομυζά τον πλούτο των εθνών» να δικαιολογεί τα πογκρόμ. Κατά την τρέχουσα οικονομική κρίση, τη μεγαλύτερη δοκιμασία της γενιάς μας, οι αποδιοπομπαίοι τράγοι εντοπίστηκαν, αρχικά, στους οικονομικούς μετανάστες, στόχους εντεινόμενων ρατσιστικών επιθέσεων, οι οποίες, όσο ανησυχητικές κι αν είναι, ευτυχώς δεν συγκρίνονται με τα φριχτά, ιστορικά προηγούμενα.

Παραδόξως, δίπλα σ’ αυτό τον εύκολο και αναμενόμενο στόχο, διαπιστώνουμε τελευταία το στιγματισμό ολόκληρων εθνών της ευρωπαϊκής μας οικογένειας, τα οποία περιγράφονται συλλήβδην ως «PIGS». Είναι οι μεσογειακοί πληθυσμοί χοίρων ή έστω τζιτζίκων, που υποτίθεται ότι σπαταλούν στο ούζο και στο κρασί τον ιδρώτα των Βορείων, εργατικών μυρμηγκιών της Ένωσης, σ’ αυτή τη σύγχρονη εκδοχή του αισώπειου μύθου. Η χώρα μου έλαβε τη μερίδα του λέοντος στην εκστρατεία της λάσπης. Για αρκετό καιρό επιδείξαμε υπομονή, σκεπτόμενοι ότι «έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν». Ωστόσο, το αστείο παρατράβηξε. Ως πρωθυπουργός, αλλά και ως απλός πολίτης αυτής της χώρας, αισθάνομαι ότι είμαι υποχρεωμένος να πω στους λασπολόγους: Αρκετά σας ανεχθήκαμε! Ως εδώ!

Οι προκλητικές δηλώσεις

Τις προάλλες, ο υφυπουργός Οικονομικών της κυβέρνησής σου, κάποιος κύριος Γιοργκ Άζμουσεν, δήλωσε με ύφος γκαουλάιτερ ότι οφείλω (οφείλω!) να ακολουθήσω το παράδειγμα των ομολόγων μου της Ιρλανδίας και της Λετονίας, που ακρωτηρίασαν κατά 25% τα εισοδήματα των μη προνομιούχων πολιτών. Νωρίτερα, ο γενικός διευθυντής της Deutsche Bank, καθισμένος αναπαυτικά πάνω σε ένα βουνό κερδών, ύψους 5 δις ευρώ κατά το 2009, μέρος των οποίων προέρχονται από την κερδοσκοπία πάνω στο ελληνικό χρέος, αποκάλεσε την Ελλάδα «χρεοκοπημένη χώρα», που έχει βγει με το καπέλο στη ζητιανιά και «πρέπει να διαλέξει ποιον αφέντη θα υπηρετήσει, το ΔΝΤ ή την Ευρώπη». Στο ίδιο μήκος κύματος, ο πρόεδρος της Ευρωομάδας, Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ, γιος στρατιώτη της Βέρμαχτ, πρωθυπουργός και ισόβιος υπουργός Οικονομικών του κατ’ εξοχήν φορολογικού παράδεισου της Ευρώπης, του Λουξεμβούργου.

Ένας αξιωματούχος που δεν έχει δουλέψει ούτε μία ημέρα της ζωής του και αμείβεται από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους με 300.000 ευρώ μόνο για την προεδρία του Ecofin, χώρια τα οδοιπορικά και τα επιδόματα, μου κουνάει απειλητικά το δάκτυλο και χτυπά το χέρι στο τραπέζι, απαιτώντας να κόψω τους μισθούς των 1.200 ευρώ. Κι ας γνωρίζει πολύ καλά ότι η σύνταξη ενός μέσου υπαλλήλου της ευρωγραφειοκρατίας −όχι των ανώτατων αξιωματούχων, αλλά των απλών υπαλλήλων− φτάνει τα 12.500 ευρώ το μήνα!

Μου έλαχε η τιμή να προΐσταμαι μιας μικρής χώρας με μεγάλη ιστορία, μιας χώρας που γνώρισε την κατοχή, αλλά ουδέποτε την αποδέχτηκε. Αυτή η χώρα δεν έχει μάθει να της μιλάνε σε τέτοια γλώσσα γραφειοκράτες χωρίς σπονδυλική στήλη, ιδανικοί μπάτλερ των εκάστοτε ισχυρών, «ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες, καθένας κι ένα αξίωμα σαν το πουλί μες στο κλουβί του», όπως έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης. Εκλέχτηκα πρωθυπουργός ενός κυρίαρχου, δημοκρατικού κράτους και δεν θα παραδώσω στους επόμενους μια ανυπεράσπιστη κοινότητα υπό ευρωπαϊκή κηδεμονία, όπως θα έλεγε ένας άλλος Ελλαδίτης που πολλούς ενόχλησε, ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος.

Ιστορική διαδρομή

Δεν θα ήθελα να μας παρεξηγήσεις, αγαπητή Άνγκελα. Σε πείσμα των δυσάρεστων εμπειριών του νεώτερου ελληνικού κράτους, από τη βαυαρική μοναρχία μέχρι τη ναζιστική κατοχή, για την οποία ουδέποτε εισπράξαμε τις οφειλόμενες αποζημιώσεις, ο ελληνικός λαός τρέφει βαθιά εκτίμηση στο γερμανικό πολιτισμό. Βλέπουμε το μεγάλο, γερμανικό έθνος στην ιστορική του διαδρομή, όπως το είδε ο Βόλφγκανγκ Γκαίτε στον Φάουστ, σαν «δύο ψυχές σε ένα σώμα». Έχουμε αφήσει στην κρίση της Ιστορίας τη σκοτεινή ψυχή που κοιτά προς το κρατικό μεγαλείο με κάθε τίμημα και έχουμε κρατήσει στην καρδιά μας την άλλη γερμανική ψυχή της αλληλεγγύης και της δημιουργικότητας. Τη Γερμανία του Καντ και του Χέγκελ, του Μαρξ και του Μαρκούζε, του Μπαχ και του Μπετόβεν, του Λανγκ και του Μπρεχτ, του Αϊνστάιν και του Σρέντιγκερ. Τη Γερμανία της επιστημονικής καινοτομίας και της παραγωγικότητας, της αξιοθαύμαστης οργάνωσης και συνέπειας, του κοινωνικού κράτους και της ποιότητας ζωής.

Σ’ αυτή, την προοδευτική Γερμανία του σωματικού και πνευματικού μόχθου προσβλέπουμε, ως πηγή έμπνευσης και σύμμαχο. Άλλωστε, πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι Έλληνες, από τους σπουδαίους επιστήμονες σαν τον Καραθεοδωρή, τον Χόνδρο και τον Καφάτο, μέχρι τους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που ξανάχτισαν τη γερμανική βιομηχανία, είχαν μερίδιο συμβολής στο μεταπολεμικό γερμανικό «θαύμα». Εκατομμύρια Γερμανοί τουρίστες που κατακλύζουν κάθε καλοκαίρι τα νησιά μας και αγοράζουν τη γη μας γνωρίζουν ότι είναι πάντα καλοδεχούμενοι. Ωστόσο, η εικόνα της Ελλάδας της ραστώνης και της επαιτείας, που θρέφεται από την Ένωση χάρη στα γερμανικά κεφάλαια, είναι κάτι που δεν μπορεί να ανεχτεί κανείς Έλληνας. Και δεν το ανέχεται ούτε η αλήθεια.

Η ένταξη στην ΕΟΚ

Γνωρίζεις ότι ο πατέρας μου ήταν αρχικά αντίθετος στην ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, θεωρώντας ότι μια ΕΟΚ υπό αμερικανονατοϊκή κηδεμονία θα περιόριζε την εθνική μας ανεξαρτησία και ότι οι οικονομικές απώλειες θα ήταν μεγαλύτερες από τα οφέλη. Μετά την άνοδο του Κινήματός μας στην εξουσία, το 1981, αποδέχτηκε, ωστόσο, το fait accompli της ένταξης, στην οποία η κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά και μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, προσέβλεπαν με μια διπλή ελπίδα: Αφενός ότι η Ελλάδα θα πάρει τη θέση της στην «πρώτη ταχύτητα» της παγκόσμιας οικονομίας, αφετέρου πίστευαν ότι η ένταξη θα εξασφαλίσει τα ανατολικά μας σύνορα έναντι της Τουρκίας. Τριάντα χρόνια αργότερα, βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να διαπιστώσουμε ότι οι ελπίδες μας αποδείχτηκαν όνειρα θερινής νυκτός.

Απέναντι σε μια Τουρκία που συμπεριφέρεται ανοιχτά ως αναθεωρητική δύναμη στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στη Θράκη, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει ασκήσει την παραμικρή πίεση, όπως θα μπορούσε να το πράξει στο πλαίσιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τη γείτονα. Αντιθέτως, οι μεγάλες δυνάμεις της Ένωσης επωφελούνται από τη διαιώνιση της ελληνοτουρκικής έντασης για να πουλάνε πανάκριβα αεροπλάνα, φρεγάτες και άρματα μάχης που γονατίζουν τον κρατικό μας προϋπολογισμό και εκτοξεύουν το έλλειμμα για το οποίο έρχεται μετά να μας επιπλήξει ο κάθε κύριος Γιούνγκερ από την ασφάλεια του δουκάτου του Λουξεμβούργου.

Στο περίφημο Σχέδιο Ανάν για την Κύπρο, το οποίο θα μετέτρεπε μια χώρα-μέλος της Ένωσης σε αμερικανοβρετανικό προτεκτοράτο, ταπεινώνοντας την ίδια την Ευρώπη, οι περισσότεροι εταίροι μας −οφείλω να πω, με εξαίρεση τους Γάλλους, τους Ισπανούς και τους Βέλγους− πίεζαν την Ελλάδα και την Κύπρο και όχι τη δύναμη κατοχής. Ουδεμία εγγύηση για τα απειλούμενα ανατολικά μας σύνορα, τα οποία είναι σύνορα της ίδιας της Ένωσης και τα οποία καλείται η Ελλάδα να προστατεύσει, έναντι των παράνομων μεταναστευτικών ροών, με υπέρογκο κόστος, για λογαριασμό της Γερμανίας και των άλλων χωρών, που αποτελούν τους κύριους τελικούς προορισμούς αυτών των ταλαίπωρων, ξεριζωμένων ανθρώπων.

Ο μύθος για τα κονδύλια

Έχετε καλλιεργήσει το μύθο ότι με την ένταξη στην ΕΟΚ η Ελλάδα επωφελήθηκε καίρια από τα γενναιόδωρα κοινοτικά κονδύλια. Ασφαλώς και υπήρξαν εισροές κοινοτικών πόρων με τη μορφή των αγροτικών επιδοτήσεων, των έργων υποδομής κ.ά. Ωστόσο, όλοι γνωρίζουν ότι ο συνολικός κοινοτικός προϋπολογισμός ανέρχεται στο αστείο 1% του ΑΕΠ. Το κυριότερο, για να το θέσω ωμά, αγαπητή Άνγκελα, για κάθε ευρώ που μας δίνετε μας παίρνετε δύο και τρία. Με την κατάργηση των προστατευτικών δασμών, τα πάντσερ της γερμανικής βιομηχανίας επελαύνουν χωρίς αντίσταση στις ανοχύρωτες αγορές των λιγότερο ανταγωνιστικών χωρών.

Αλλά και από τα χρήματα που παίρνουμε, μεγάλο μέρος επιστρέφει στα ταμεία σας, αφού οι κατασκευαστικές εταιρείες σας, όπως η Hochtief, παίρνουν τη μερίδα του λέοντος από τα δημόσια έργα και οι βιομηχανίες σας, όπως η Siemens και η Deutsche Telekom, απομυζούν τον ΟΤΕ και διαφθείρουν το πολιτικό μας σύστημα. Για να μην μιλήσουμε για την πειρατική συμπεριφορά του ομίλου Thyssen στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, όπου μας ζήτησαν και πήραν ως «προκαταβολή» το απίστευτο 75% της αξίας του έργου για την κατασκευή τεσσάρων υποβρυχίων και την επισκευή άλλων τριών, για να μας παραδώσουν έναν «Παπανικολή» που… έγερνε λόγω ελαττωματικής εργασίας!

Ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγε και η Συνθήκη του Μάαστριχτ, πίσω από την οποία εύκολα διέκρινε κανείς, όπως είχαμε πει τότε στη Βουλή, αν και την ψηφίσαμε, «το βαρύ χέρι του Γερμανού τραπεζίτη». Με αυτή τη συνθήκη, που έθεσε τα θεμέλια του ευρώ, ανετράπησαν και οι τελευταίες «γραμμές Μαζινό» των πιο αδύναμων οικονομιών έναντι της γερμανικής βιομηχανίας: η δυνατότητα έκδοσης ή υποτίμησης νομίσματος και η πολιτική των χαμηλών επιτοκίων, ώστε να δοθούν κίνητρα στην ανάπτυξη. Στο εξής, ο μόνος δρόμος άμυνας που μας απέμενε στο πλαίσιο της ΟΝΕ ήταν η συμπίεση του κόστους εργασίας. Για να μπούμε στην ΟΝΕ χρειάστηκε, σαν άλλοι Φάουστ, να πουλήσουμε την ψυχή μας στο διάβολο και να μετατρέψουμε τη λιτότητα σε αιώνιο οικονομικό μας σύνταγμα. Και μάλιστα, με μια απαράδεκτη ισοτιμία ευρώ – δραχμής της τάξης του 1:340, που έριξε στα Τάρταρα την ήδη αποδυναμωμένη ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας.

Παράλληλα, αποδεχτήκαμε τα εξοντωτικά, σε συνθήκες ύφεσης, όρια του 3% για το έλλειμμα και του 60% για το χρέος, ωσάν να επρόκειτο για αμετακίνητες σταθερές της φύσης, σαν την ταχύτητα του φωτός και τη σταθερά της βαρύτητας − ως φυσικός, θα με καταλαβαίνεις. Όπως έγραψε τελευταία ένας Γάλλος οικονομολόγος, το να τιμωρείς χώρες που ξεπερνούν αυτά τα αυθαίρετα όρια −γιατί να μην είναι, για παράδειγμα, 6% και 100% αντίστοιχα; − σε συνθήκες οξύτατης κρίσης, θυμίζει τους Χιλιαστές που αρνούνται να κάνουν μετάγγιση αίματος για να μην παραβιάσουν το δόγμα τους ή τους τροχονόμους που σταματούν το ασθενοφόρο για παραβίαση του φωτεινού σηματοδότη. Ας αφήσουμε που εσείς, οι Γερμανοί, παραβιάζατε ατιμώρητα το Σύμφωνο Σταθερότητας όποτε σας βόλευε και τώρα ενοχοποιείτε τη μικρή Ελλάδα, που δεν αντιπροσωπεύει παρά το 2,5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, λες και η παραμικρή δική μας αδυναμία −και βέβαια έχουμε πολλές− θα τινάξει στον αέρα την Ευρωζώνη.

Το «μαύρο πρόβατο»

Οι οικονομικοί σύμβουλοί σου γνωρίζουν πολύ καλά ότι η εικόνα της Ελλάδας-μαύρου πρόβατου είναι τουλάχιστον υπερβολική. Τα προβλήματά μας είναι σοβαρά, αλλά δεν αποτελούν εξαίρεση. Αμερική και Βρετανία έχουν συνολικό εξωτερικό χρέος περίπου τριπλάσιο από το δικό μας ως ποσοστό του ΑΕΠ, αλλά ουδείς διανοήθηκε να τους παραπέμψει στην «τεχνογνωσία» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Η Ελλάδα χρειάζεται να δανειστεί 53 δις ευρώ από τις χρηματαγορές, τη στιγμή που το μικρότερο από εμάς Βέλγιο χρειάζεται 89 δις, η Ιταλία 393 δις και η Γαλλία 454 δις. Αυτό που συμβαίνει, στην πραγματικότητα, είναι ένα απίστευτο κερδοσκοπικό παιχνίδι σε βάρος της Ελλάδας, στο οποίο δυστυχώς και η Γερμανία παίζει το ρόλο της.

Ανεβάζουν τα spreads για να απομυζούν μεγαλύτερο μέρος του εθνικού μας πλεονάσματος οι γίγαντες της Wall Street, JP Morgan και Goldman Sachs, παρέα με την Deutsche Bank − μια Ανίερη Τριάδα, που κατέχει το 75% των διαβόητων παραγώγων (CDS) πάνω στο ελληνικό χρέος.

Και πάλι λυπάμαι που το λέω, αλλά με την πολιτική που ακολουθείτε σε λίγο θα μας σπρώξετε στην αγκαλιά του ΔΝΤ, αυτού του τρομερού μηχανισμού εξαθλίωσης ολόκληρων εθνών στη Λατινική Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία, που φαντάζει ωστόσο σήμερα λιγότερο ωμό, στο ρόλο του Σάιλοκ, από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό θέλετε; Είναι δυνατόν το εντελώς βραχυπρόθεσμο, κερδοσκοπικό συμφέρον να τυφλώνει τόσο πολύ την πολιτική σας σκέψη; Δεν διαβάζετε καν τα καθημερινά editorial στον αμερικανικό και τον βρετανικό Τύπο, που μας καλούν με ανοιχτές αγκάλες στο ΔΝΤ για να πλήξουν την Ευρωζώνη και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση; Πρέπει να δεχτούμε, άραγε, ότι το νέο δόγμα της εξωτερικής σας πολιτικής είναι το… Deutsche Bank Über Alles? Μήπως είχαμε βιαστεί, τελικά να επιπλήξουμε τον πάντα αθυρόστομο Θόδωρο Πάγκαλο, όταν μίλησε για «γίγαντα με μυαλό μικρού παιδιού»;

Εν πάση περιπτώσει, ας περάσουμε επί του πρακτέου. Ενόψει της πειρατικής, κερδοσκοπικής επίθεσης που δέχεται η χώρα μου, ζητώ έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία η κυβέρνησή μου θα ζητήσει τα εξής:

Προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, επανεισαγωγή της δραχμής και υποτίμησή της έναντι του ευρώ, ώστε να δοθεί μια ανάσα στην ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας απέναντι στον αθέμιτο ανταγωνισμό του κοινωνικού ντάμπινγκ, στο οποίο μας έχετε υποβάλει με τον ακρωτηριασμό των γερμανικών μισθών επί επτά συνεχή χρόνια. Ανοιχτή δυνατότητα για επάνοδο της Ελλάδας στο ευρώ με μια λογική ισοτιμία, όταν επιτευχθεί η επιθυμητή ισορροπία.

Ευρωπαϊκό ομόλογο με ίσο και λογικό επιτόκιο για όλες τις χώρες-μέλη, ώστε να σταματήσει η κερδοσκοπία των διεθνών τοκογλύφων. Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο στο ρόλο του δανειστή τελευταίας ευκαιρίας που έχει σήμερα το ΔΝΤ, γεγονός απαράδεκτο και μειωτικό για την ίδια την υπόσταση της ΕΕ.

Αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας ώστε να υπάρξει δυνατότητα δημοσιονομικής χαλάρωσης σε συνθήκες κρίσης, πολιτική διεύθυνση της Ευρωζώνης και πολιτικό έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού στο 5% του ΑΕΠ και αναδιανεμητική χρήση του προς όφελος των φτωχότερων χωρών, περιφερειών και κοινωνικών τάξεων. Ρήτρες κοινωνικής συνοχής, όπως η καθιέρωση ελάχιστου, εγγυημένου εισοδήματος κάθε Ευρωπαίου πολίτη και το κοινό σύστημα προοδευτικής φορολογίας. Τερματισμός των φορολογικών παραδείσων εντός της ΕΕ επί ποινή εξόδου των παραβατών από την Ένωση.

Προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ από ευρωπαϊκή, μεθοριακή δύναμη. Τα ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα που καρπώνονται ευρωπαϊκές εταιρείες να μην υπολογίζονται στα όρια του Συμφώνου Σταθερότητας αναφορικά με το έλλειμμα και το χρέος.

Αγαπητή Άνγκελα,

Είναι στη διακριτική ευχέρεια της κυβέρνησής σου και των κυβερνήσεων των άλλων εταίρων μας να δεχτούν ή να απορρίψουν αυτά τα αιτήματα. Από την πλευρά μου, οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι, εάν τα απολύτως αναγκαία για την εθνική μας επιβίωση μέτρα δεν γίνουν αποδεκτά κι αν δεν προταθούν κάποια άλλα ανάλογα μέτρα που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση σε πνεύμα κοινοτικής αλληλεγγύης, τότε είμαστε αποφασισμένοι να κηρύξουμε αδυναμία πληρωμής του χρέους μας.

Όπως γνωρίζεις, το 75% αυτού του χρέους καλύπτεται από το εξωτερικό, κατά κύριο λόγο από τη Γερμανία και τη Γαλλία. Οι Αμερικανοί έλεγαν κάποτε στους εταίρους τους ότι «το δολάριο είναι δικό μας νόμισμα και δικό σας πρόβλημα»! Η Ελλάδα δεν είναι Αμερική, ωστόσο η πραγματικότητα είναι εκείνη που λέει ότι «το δικό μας χρέος είναι δικό σας πρόβλημα»! Από μια προσωρινή στάση πληρωμών, εμείς θα έχουμε πρόβλημα δανεισμού από την ΕΕ, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία για τέσσερα πέντε χρόνια. Ύστερα, όπως έδειξε και η περίπτωση της Αργεντινής, όπου μετά τη λαϊκή εξέγερση του 2001 αναγκαστήκατε να επαναδιαπραγματευτείτε το χρέος της, θα κάνετε ουρά στα δημόσια ταμεία μας για να μας χορηγήσετε, με το αζημίωτο, καινούρια δάνεια.

Στο μεταξύ, «υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια», όπως λέει μια ελληνική παροιμία. Η Ρωσία και η Κίνα έχουν μεγάλα αδρανή κεφάλαια τα οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να μας στηρίξουν. Άλλωστε, η Gazprom και η Cosco, όπως και η ρωσική πολεμική βιομηχανία, έχουν ήδη σημαντικά συμφέροντα στην Ελλάδα, τα οποία πολύ θα ήθελαν να επεκτείνουν. Εν ολίγοις, εσείς θα χάσετε από τη στάση πληρωμών πολύ περισσότερα από εμάς! Και πολύ περισσότερο, αν αποχωρήσουμε ή αν μας διώξετε από την Ευρωζώνη!

Δεν ήταν στην πρόθεσή μας, αγαπητή Άνγκελα, να τραβήξουμε τα πράγματα μέχρι τα άκρα. Αλλά δεν μας αφήσατε άλλο περιθώριο. Στο τέλος τέλος, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας εθελοντικός γάμος συμφέροντος. Αλλά στο γάμο, υπάρχει πάντα η πιθανότητα του διαζυγίου, διαφορετικά εξελίσσεται σε δουλεία. Ο λαός μας υποβλήθηκε σε πολλές θυσίες στο όνομα της ευρωπαϊκής προοπτικής του − πρώτα για να μπει στην ΕΟΚ, μετά για να μπει στην ΟΝΕ, ύστερα για να μην βγει από την ΟΝΕ. Δεν μπορεί, όμως, να καταλάβει, σε μια εποχή εκθετικής αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας και του κοινωνικού πλούτου, ποια σκοτεινή μοίρα, ποια μοχθηρή νομοτέλεια τον υποχρεώνει να δουλεύει ολοένα και περισσότερο για να εξασφαλίζει ολοένα και λιγότερα. Κι όπως έγραψε ένας δικός σας ποιητής, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, «εννιά φορές κλείνεις τα μάτια, τη δέκατη καταδικάζεις μονομιάς»! Έχουμε ήδη κλείσει εννιά φορές τα μάτια, αγαπητή μου, και περιμένουμε τις αποφάσεις σας.

Με τιμή,
Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου
πρωθυπουργός των Ελλήνων

Υ.Γ. Όπως έγινε αντιληπτό, το εν λόγω σχέδιο επιστολής δεν συντάχθηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου ή από κάποιον σύμβουλό του. Ο αναγνώστης καλείται να το δει ως άσκηση πολιτικής φαντασίας – χρήσιμη ή όχι, αυτό εναπόκειται στην κρίση του.


Αναδημοσίευση από το περιοδικό Επίκαιρα (3/3/2010)

http://m-epikaira.gr/2010/03/αποκλειστικο-deutsche-bank-uber-alles-ε-λοιπόν-όχι/


Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ


Παρακολουθήστε τη συζήτηση πατώντας εδώ

Στο http://buzz.reality-tape.com διεξάγεται μια συζήτηση για τη παρούσα Διαμαρτυρία-Αίτηση. Εδώ αναδημοσιεύουμε αυτή τη συζήτηση όπως έχει εξελιχθεί μέχρι αυτό το σημείο. Στη συνέχεια παραθέτουμε την απάντηση του dimopsifisma_tora (ή Δ.Κ.)., η οποία λόγω τεχνικού προβλήματος δεν έχει ακόμα αναρτηθεί στη διεύθυνση αυτή.

* * *

"από athanasios_anagnostopoulos πριν 4 μέρες (#)

Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι είναι νόμιμο το αίτημα.

άρ. 44 παρ. 2 Σ

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου. Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου και όπως ορίζουν ο Κανονισμός της Βουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής.

από plagal πριν 4 μέρες (#)

Γενικη παρατηρηση: ισως απο τοτε που ο Χριστοδουλος ξεκινησε την ιστορια με τις ταυτοτητες (πιο παλια ημουν πολυ μικρος και δε θυμαμαι), ακουγονται ολο και συχνοτερα αιτηματα για δημοψηφισμα. Για την τελευταια πολυ προσφατη περιοδο ας πουμε αυτο ειναι το τριτο τετοιο αιτημα που συνανταω μετα απο αυτο για τους μεταναστες και αυτο που ελεγε ο Αλαβανος για το Συμφωνο Σταθεροτητας.

Χωρις να κρινω εδω το περιεχομενο του εκαστοτε αιτηματος, θα ελεγα οτι το συνεχως επανερχομενο αιτημα για δημοψηφισμα δειχνει οτι υπαρχει μεγαλο ζητημα κρισης δημοκρατικοτητας και αντιπροσωπευσης.

Ε?

από glavkos πριν 4 μέρες (#)

...Και το γεγονός ότι το δημοψήφισμα δεν μπορεί να τεθεί με λαϊκή πρωτοβουλία (π.χ. 300.000 υπογραφές) είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει όλους.

από plagal πριν 4 μέρες (#)

Δεν ειμαι πεπεισμενος παντως οτι (στα πλαισια της κυριαρχιας της αστικης ταξης μπλαμπλαμπλα) τα δημοψηφισματα βαθαινουν τη δημοκρατια.

(πχ: ποιος οριζει ποιο θα ειναι το ερωτημα? ποιος αξιολογει αν το ερωτημα τιθεται με ουδετερο τροπο? και αλλα τετοια)

από Rodia πριν 4 μέρες (#) 

Το οτι στην Ελβετια κανουν δημοψισμα ακομα και για το χρωμα των σκουπιδιτενεκεδων, μειωνει την αξια των δημοψηφισματων και της αμεσης δημοκρατιας;

από plagal πριν 4 μέρες (#) 

Αμα μιλαμε να κανουμε την Ελλαδα συνομοσπονδια, με μικρα καντονια και ισχυρες τοπικες κυβερνησεις να το συζητησουμε. Αλλα νομιζω οτι δεν υπαρχει συγκριση..

από Rodia πριν 4 μέρες (#) 

Θα ηταν ισως μια λυση για τα προβληματα της τοπικης αυτοδιοικησης, που πιθανοτατα θα της βαλει χερι ο δανειστης που θα προκυψει...

από microkiniblog πριν 4 μέρες        

Και ορίστε τι γράφει το αίτημα: ........[παρατίθεται το κείμενο]

από Rodia πριν 4 μέρες (#) 

Νομιζω πως θα επρεπε να υπαρχει και καποια συγκεκριμμενη προταση...

από microkiniblog πριν 4 μέρες (#) 

Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να προτείνω, πάντως δεν έχω όρεξη να πάθουμε ό,τι έπαθε η Αργεντινή, ούτε να τραβήξουμε όσα τράβηξε η Γερμανία με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών.

από Rodia πριν 4 μέρες (#) 

Κανεις δεν εχει αυτη την ορεξη! Το θεμα ομως των ανεξαρτητων "καντονιων" που λεγονται "Δημοι" και ειναι ανευθυνοϋπευθυνα ειναι ενα πραγματικο προβλημα και ισως θα μπορουσαμε να σκεφτουμε κατι πανω σε αυτο -πρωτοπορωντας κιολας σε ευρωπαϊκο επιπεδο... Νομιζω, δεν εχω σκεφτει περισσοτερα απο οσα γραφω αυτη τη στιγμη.

από neTpen πριν 4 μέρες (#)

Κείται σαφέστατα εκτός Συντάγματος μια τέτοια πρόταση, από πολλές απόψεις.

Επί της ουσίας, δε θα άφηνα τόσο περίπλοκα (από άποψη οικονομική, διεθνούς πολιτικής και διπλωματίας) θέματα στα χέρια τού μέσου ψηφοφόρου. Μην εξιδανικεύετε τα δημοψηφίσματα, η κατάσταση, τουλάχιστον σε τέτοια ζητήματα, είναι ...ελαφρώς πιο περίπλοκη από την πολιτική ζωή της Αρχαίας Αθήνας. Γενικώς, τα δημοψηφίσματα είναι πρόσφορα σε ερωτήματα που επιδέχονται απάντηση με ένα απλό ναι ή όχι. Εδώ η απάντηση "όχι (δεν δέχομαι τα μέτρα)" αφήνει ένα τεράστιο ζήτημα: αντ' αυτών τι;

Αν κανείς έχει παράπονα από τη διαχείριση της πολιτικής από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους, καλύτερα να σκέφτεται περισσότερο όταν ψηφίζει και όταν σταυρώνει, εκεί έγκειται κυρίως ο ρόλος του σε μια σύγχρονη δημοκρατία. Καλύτερα να είναι ενεργός πολίτης στα πλαίσια των οργανωμένων ομάδων, πολιτικών και μη, καλύτερα να έχει κοινωνική συνείδηση, καλύτερα να φροντίζει να είναι ενημερωμένος και σκεπτόμενος, να διαδίδει τις ιδέες του με μαχητικότητα (αλλά και σεβασμό στις ιδέες των άλλων). Καταντούν γραφικά αυτά τα αιτήματα για δημοψήφισμα κάθε τρεις και λίγο και συνιστούν επικοινωνιακή υπονόμευση της Δημοκρατίας, μιας Δημοκρατίας στην οποία και οι ίδιοι μετέχουμε, χωρίς να εξαντλούμε (όπως υπαινίχθηκα) τις θεσμοθετημένες δυνατότητές μας.

Πάντως, θα έβλεπα θετικά τη συνταγματική καθιέρωση δημοψηφισμάτων σε τοπικό επίπεδο, για θέματα αυτοδιοίκησης.

από zoutiri πριν 4 μέρες (#) 

Υπαρχει ενα μερος στον πλανητη, μαλλον πιο πολιτισμενο απο την Ελλαδα, με υψηλοτατο εισοδημα, με αφθονους πορους, με πολυ καλα οργανωμενο κρατος, με κορυφαια πανεπιστημια και πολυ δυνατη ερευνα γενικα, καταπλητικες βιομηχανιες και επιχειρησεις, που αποφασισε να κανει δημοσιονομικη πολιτικη με δημοψηφισματα (περιπου). Το αποτελεσμα ειναι η παντοδυναμη Καλιφορνια να εχει καταντησει η πολιτεια των ΗΠΑ με το χειροτερο ελλειμμα, να χανει πληθυσμο και πριν λιγο καιρο πληρωνε τους υπαλληλους της με ΙΟU (χρεωστικα σημειωματα).

Αν θελουμε η Ελλαδα να παρει τα χειροτερα χαρακτηριστικα της Καλιφορνιας και να τα συνδυασει με μια ανωριμη κοινωνια, ανευθυνες κυβερνησεις και γενικη αγνοια περι βασικων οικονομικων στον πληθυσμο, τοτε ναι, ας κανουμε δημοψηφισμα.

Για να το πω και αλλιως: δημοψηφισμα για την δημοσιονομικη πολιτικη εχει οσο νοημα θα ειχε ενα δημοψηφισμα για το τι φαρμακα να δωσουμε σε εναν βαρια ασθενη.


*****

Δ.Κ.


Σας ευχαριστούμε όλους για τα σχόλια. Χαιρόμαστε που υπάρχουν άνθρωποι που σκέπτονται και εκφράζουν τις σκέψεις τους. Και βέβαια μόνο από τον διάλογο μπορούμε να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας και να σκεφτούμε 'έξω' από τα πλαίσια που μας μαθαίνουν από πολύ νωρίς να κινούμαστε.

Τίθεται πράγματι θέμα κατά πόσο είναι δυνατόν -μετά την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος (1986)- να μπορεί να γίνει δημοψήφισμα με λαϊκή πρωτοβουλία. Ακριβώς όμως το γεγονός ότι οι κυβερνητικοί μας εκπρόσωποι έχουν θωρακιστεί νομικά από τον λαό (ή ότι αποκλειόμαστε από τις θεσμοθετημένες δυνατότητές μας) πρέπει όντως να μας προβληματίζει. Στη βάση αυτού βλέπουμε τις δυο έννοιες της δημοκρατίας για τις οποίες μιλά ο Chomskey: κατά τη μια αντίληψη ο λαός έχει τα μέσα να συμμετέχει με ουσιαστικό τρόπο στη διαχείριση των ζητημάτων του και τα μέσα πληροφόρησης είναι ανοιχτά και ελεύθερα. Σύμφωνα με την άλλη αντίληψη της δημοκρατίας, ο λαός πρέπει να αποκλείεται από τη διαχείριση των ζητημάτων του και τα μέσα πληροφόρησης πρέπει να ελέγχονται στενά και αυστηρά. Και τονίζει ότι ακόμα και αν μοιάζει η τελευταία έννοια ξεπερασμένη, στη πραγματικότητα είναι η κυρίαρχη (2002: 9-10). Το γεγονός λοιπόν ότι τίθεται αυτό το νομικό ζήτημα σηματοδοτεί ακριβώς την κυριαρχία αυτής την αντίληψης της δημοκρατίας. Επομένως τίθεται πράγματι ζήτημα αντιπροσώπευσης. Το να αυξάνονται οι φωνές που ζητούν να αποφασίσουν για τους εαυτούς τους, δεν φανερώνει κρίση δημοκρατικότητας, αλλά εκκλήσεις για δημοκρατικότητα.

Ανάμεσα σε αυτά που προϋποθέτει αυτή η δεύτερη αντίληψη της δημοκρατίας είναι η θεώρηση του λαού ως ανίκανου να διαχειριστεί τις υποθέσεις του (ή ότι η κοινωνία είναι ‘ανώριμη’) και η παραδοχή ότι λίγοι είναι ικανοί να αναλάβουν αυτές τις υποθέσεις. Αυτό είναι μάλλον οντολογική παραδοχή που δε μας βρίσκει σύμφωνους.

Επιπλέον, το θέμα δεν είναι αποκλειστικά δημοσιονομικό. Είναι πρώτα απ΄όλα κοινωνικό και πολιτικό. Εκτός αν θεωρεί κανείς ότι η φτώχεια, η μετανάστευση, το να μη μπορεί κανείς να ζεί με αξιοπρέπεια στη χώρα του και να μην έχει φωνή είναι 'δημοσιονομικό' ζήτημα.

Το εύλογο ερώτημα είναι "λέμε όχι, και μετά τι;" Ας αρχίσουμε από το σε τι λέμε όχι; Λέμε όχι στα νέα μέτρα και δεν αναγνωρίζουμε το χρέος ως χρέος του λαού, αλλά ως χρέος των λίγων που έχουν συγκεντρώσει τεράστιο πλούτο στα χέρια τους και που είναι οι ίδιοι- ή από το ίδιο 'συνάφι'- που μας ζητούν λιτότητα. Η λύση να αυξηθούν οι φόροι δεν είναι μόνο κοντόφθαλμη, αλλά και μεσαιωνική, καθώς με το τρόπο αυτό στραγγαλίζονται χιλιάδες νοικοκυριά και σε βάθος χρόνο αποδυναμώνεται η οικονομία- δηλαδή φέρνουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που τα νέα μέτρα θέτουν ως στόχο- δηλαδή να μας σώσουν! Και αυτά σε μια στιγμή που τα επενδυτικά κεφάλαια στρέφονται στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, στη λεγόμενη "πράσινη ανάπτυξη". Αυτό, σε μια χώρα όπου δε θα κυριαρχούσε το παράλογο, θα σήμαινε ότι η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να γίνει παραγωγός και εξαγωγός πράσινης ενέργειας. Αντίθετα το να παρθούν μέτρα που στοχεύουν να εξαναγκάσουν σε πληρωμή αυτούς που έχουν συγκεντρώσει τον πλούτο και αντί για φόρους, δοθούν κίνητρα ώστε να στραφεί αυτό το τεράστιο ελληνικό κεφάλαιο που έχει διαφύγει στο εξωτερικό σε ντόπιες επενδύσεις σε πράσινη ενέργεια, τότε δε χρειάζονται αυτά τα 'νέα μέτρα'.

Υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις που χρόνια τώρα συζητά τόσο η ακαδημαϊκή κοινότητα όσο και ακτιβιστά κινήματα ανά τον κόσμο. Φωνές που καταδεικνύουν τη σημασία της συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών στον έλεγχο των νέων μορφών ενέργειας. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε να παραχωρήσουμε τον έλεγχο των δημοσίων αγαθών στα χέρια των λίγων και να φτάσουμε να πρέπει να αγοράζουμε τον ίδιο μας τον πλούτο, τα κοινά* μας (άνεμο, ήλιο, βουνά, θάλασσες, υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευση κ.α.). Μια κοινωνία που αποφασίζει να το κάνει αυτό, είναι μονόφθαλμη και ανεύθυνη απέναντι στον εαυτό της και στις επερχόμενες γενεές. 

Μετά τιμής
Δ.Κ.

*Για την έννοια αυτή βλ. για παράδειγμα http://onthecommons.org/; http://en.wikipedia.org/wiki/The_commons


Μαρκόπουλος-Νταλάρας: Όλα μοιάζουν μαγικά

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Κράτος Λιγοστό του Γ.Σουρή


Ποιός είδε κράτος λιγοστό 

σ’ όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει 

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς, 

νά’χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα 

και δόξης τόσα μνήματα;

Νά’χει κλητήρες για φρουρά 

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε 

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

(Γιωργος Σουρής)

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

O Max Keiser για την Ελληνική Κρίση


Αναδημοσίευση από omadeon's Channel
Δες συζήτηση στο: http://omadeon.wordpress.com/2010/03/17/greek-poll-for-max-keiser/ ή πάτα εδώ

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ


ΕΜΕΙΣ, ο ελληνικός λαός παρακολουθούμε τους εκπροσώπους της κυβέρνησής μας να επιτρέπουν στα οικονομικά συμφέροντα να μας ληστεύουν ανοιχτά και απροκάλυπτα. Και αντί να μιλούμε για τα οικονομικά εγκλήματα, όπως το ‘μαγείρεμα΄ των στατιστικών στοιχείων, που διέπραξαν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί μας σε συνεργασία με γιγαντιαίες πολυεθνικές (Goldman Sachs, Deutsche Bank κ.α.), μιλάμε για “σκάνδαλα”, μειώνοντας με αυτόν τον τρόπο το μέγεθος της απάτης που συντελείται ενάντια σε μας.

Στο όνομα ενός χρέους που δεν είναι μεγαλύτερο από αυτό το μέσου όρου των υπολοίπων χωρών της Ε.Ε και στο όνομα μιας δομικής αναδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας με στόχο να γίνουμε ‘ανταγωνιστικοί’, μας ζητούν να παραχωρήσουμε τα δικαιώματα μας ως εργάτες και ως συνταξιούχοι και το δικαίωμα μας να ζούμε με αξιοπρέπεια στην ίδια μας τη χώρα. Τα νέα οικονομικά μέτρα παραλύουν τα νοικοκυριά, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όπως αναγνωρίζουν οικονομολόγοι, οδηγούν τη χώρα σε ύφεση και τον πληθυσμό της σε φτώχεια. Οδηγούν τη χώρα σε ασφυξία και σακατεύουν τα Εργατικά Συνδικάτα για να προστατευθεί το ευρώ από τα hedge funds. Και αναρωτιόμαστε, ποιοί εκλεγμένοι αντιπρόσωποι μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μπορούν να συνεναίσουν ή να πάρουν τέτοιου είδους αποφάσεις; 

Την ίδια στιγμή, κανένας νόμος δεν αγγίζει τους βουλευτές και τους υπουργούς για τις συνέπειες των αποφάσεων που παίρνουν, ανεξάρτητα από το πόσο νόμιμες ή παράνομες είναι. Oύτε και αυτή τη μικρή μειοψηφία που με τις off shore, τα προγράμματα της Ε.Ε. και τις εργολαβίες έχτισαν μια Ελλάδα που είναι μόνο για τους ίδιους. Και από πάνω, η Ε.Ε., η ελληνική κυβέρνηση, οι διεθνείς ‘οίκοι αξιολόγησης’ και τα ξένα Μ.Μ.Ε. προσβάλλουν τον ελληνικό λαό κατηγορώντας μας ως κλέφτες, τεμπέληδες και απατεωνίσκους, ως ανίκανους να διαχειριζόμαστε τα του οίκου μας. Και μιλούνε για τους ίδιους ανθρώπους που έχουν τους μικρότερους μισθούς, τις μικρότερες συντάξεις και τις πιο ακριβές τιμές σε βασικά αγαθά ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε. και που εργάζονται 42 ώρες την εβδομάδα (έναντι των 40,3 ωρών που είναι ο μ.ο. της Ευρώπης σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του I.L.O.).

Και η ακόμα μεγαλύτερη προσβολή απέναντι σε κάθε δημοκρατικό ιδεώδες είναι οι ‘λύσεις’ που οι νεοφιλελεύθεροι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και της ελληνικής κυβέρνησης θέλουν να μας επιβάλλουν: την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων αγαθών- του συστήματος υγείας, παιδείας, τις υποδομές επικοινωνίας και μεταφορών ανάμεσα σε άλλα. Αν και η διαδικασία αυτή έχει ήδη ξεκινήσει, προβλέπεται να ολοκληρωθεί και να επεκταθεί σε άλλα δημόσια και κοινοτικά αγαθά με κύρια από αυτά, τα βουνά, τις θάλασσες και τη γη μας ώστε να επενδύσουν οι γιγαντιαίες πολυεθνικές σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Και αυτά, με πρόφαση την ‘διάσωσή΄ μας και την έξοδο από την ‘οικονομική κρίση’. Όμως με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση παραχωρεί τον έλεγχο της ελληνικής γης και των φυσικών μας πόρων και εμείς γινόμαστε φτηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό στην ίδια μας τη χώρα.

 

Θεωρώντας λοιπόν ότι ζούμε σε μια δημοκρατική ελεύθερη κοινωνία, ζητούμε να ακουστεί η φωνή μας. Ακολουθώντας το δημοκρατικό παράδειγμα της Ισλανδίας, απαιτούμε να γίνει ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ για τον αν επιθυμούμε ή όχι τα νέα μέτρα και την αποπληρωμή του χρέους. Ζητούμε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας να κινήσουν το άρθρο 44 παρ. 2 του Ελληνικού Συντάγματος. Σε αυτήν τη κρίσιμη στιγμή για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας αναλαμβάνουμε όλοι τις ευθύνες μας ως πολίτες και στεκόμαστε ενωμένοι, ως άνθρωποι που επιθυμούν να ζουν με αξιοπρέπεια στην ίδια τους τη χώρα.

 

Υπογράφουν οι κάτωθι αναφερόμενοι Έλληνες πολίτες:

ΑΣ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ LINK  

http://www.gopetition.com/online/34631.html

ΑΣ ΤΥΠΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ INTERNET. 

ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΜΑΣ. ΑΝΤΙ ΓΙΑ 'PIGS' ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ  ΟΙ ΑΛΟΓΟΜΥΓΕΣ ΣΤΟΝ ΚΩΛΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.